DZIECI W PUSZKACH PO COCA-COLI (Mary i Max)

Mary i Max (Mary and Max, 2008)
Adam Elliot

Mary i Max

(…) Przygnębiająca szarość nowojorskich blokowisk i australijskie pejzaże odmalowane w kilkunastu odcieniach brązu, paranoiczny strach przed okazywaniem uczuć i potrzeba bliskości, nijaka dorosłość i okrutne dzieciństwo stały się poręcznymi elementami doskonałej, pod względem dramaturgicznym perfekcyjnie zakomponowanej historii. Reżyser z inżynierską precyzją ulepił za ich pomocą szereg emocji. Niecierpliwe podekscytowanie zmieszało się z rozczarowaniem i apatią; czarny humor z bolesnymi dramatami; cynizm z autentycznym współczuciem (…)

Całość tekstu na łamach E-Splotu

[Tekst ukazał się w 17 numerze dwumiesięcznika filmowego „16mm”]

Reklama

~ - autor: Anna Bielak w dniu 17 stycznia, 2011.

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

 
%d blogerów lubi to: