3D TO WIELKI KROK WSTECZ. Mike Figgis

Jednym z jurorów minionego Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego Off Plus Camera 2010 był Mike Figgis – brytyjski reżyser, muzyk, kompozytor i pisarz. Twórca nominowanego do Oscara filmu „Zostawić Las Vegas” (1996) opowiedział Stopklatce o swoim entuzjazmie sprzed lat i współczesnej fascynacji nową kulturą filmową. Polemizował z Jamesem Cameronem na temat technologii 3D i oczarowany polskim jazzem wspomniał o finansowych katastrofach wielkich wytwórni filmowych.

Mike Figgis

(…) Powiedział pan bardzo ciekawą rzecz na temat kina 3D – określając je jako największy krok wstecz w historii kinematografii…

Rzeczywiście, ale jest to związane przede wszystkim z obecną sytuacją ekonomiczną wielkich wytwórni. Studia filmowe istnieją bowiem po to, aby zarabiać pieniądze. Realizacja skromnego filmu, który przyniesie zyski nie przekraczające miliona dolarów nie jest wystarczającym wyzwaniem. Powiedzmy, że wartość czterech motorów równa się wartości kilkudziesięciu samochodów. Bardziej opłaca się wyprodukować mniej, jeśli zarobić można tyle samo. Wtedy zyski przekroczą straty i firma może się rozwijać. Identyczną zasadę wyznają producenci filmowi. Technologia bardzo się zmieniła w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Jednocześnie wielu młodych twórców zaczęło się odsuwać od ścieżki, wytyczonej przez grube ryby świata show biznesu. Wielkie wytwórnie zaczęły borykać się z finansowymi problemami, zaczęto więc szukać sposobu, aby kinematografia znów stała się wielkim przemysłem rozrywkowym. Kiedy James Cameron wyszedł z pomysłem zrealizowania filmu w technice 3D, wytwórnie początkowo były sceptyczne – bały się, że pomysł tego typu zupełnie się nie sprawdzi. Jeszcze kilka lat temu obawiano się porażki, jednak obecnie, kiedy Cameron swoim sukcesem udowodnił, że miał dobrą intuicję – wytwórnie idą jego śladem. Pojawiła się bowiem ogromna szansa na zarobienie wielkich pieniędzy! Ekonomiczny sukces producentów, dla filmowców będzie jednak wielkim krokiem wstecz. Praca przy filmie w 3D jest niezwykle skomplikowana i powolna, wymaga ogromnych nakładów finansowych. Dla niezależnych reżyserów może to zamienić się w swoisty powrót sytuacji z lat trzydziestych, kiedy młodzi twórcy mogli jedynie śnić o Hollywood. W ogromnej większości byli bowiem tylko wiecznymi marzycielami, na których z wysokości Olimpu nie raczyła spojrzeć żadna z wielkich wytwórni. Obecnie dystans może okazać się przeszkodą równie niełatwą do pokonania (…).

Całość wywiadu – Stopklatka.pl

~ - autor: Anna Bielak w dniu 17 stycznia, 2011.